آنالیز تغییر شکل پوسته زمین در ایران با معیار دوران متوسط Novozhilov با استفاده از روش اجزای محدود

ایران کشوری لرزه‌خیز بوده و وجود زمین‌لرزه‌های تاریخی در آن نشان‌دهنده این مطلب است که فلات ایران از لحاظ ژئودینامیکی مستعد زمین‌لرزه‌های بزرگ می‌باشد. توجه به این موضوع محققین را بر آن داشته که از روش‌های مختلف به مطالعه ژئودینامیک کشور ایران بپردازند. بدین منظور در این مقاله به بررسی یک معیار عددی جدید به نام Novozhilov برای محاسبه دوران متوسط، با روش اجزای محدود پرداخته شده است. برای رسیدن به این هدف ابتدا تنسور استرین و دوران خطی، روی سطح پوسته زمین، بر مبنای نظریه پوسته در مکانیک محیط‌های پیوسته با استفاده از روش اجزای محدود محاسبه می‌شود و سپس معیار دوران متوسط با استفاده از مؤلفه‌های تنسور استرین و دوران خطی استخراج می‌شود. نتایج بدست آمده از تنسور استرین و دوران خطی با استفاده از مشاهدات ژئودتیکی (GPS) سال 2008 که در چهار اپوک سه‌ماهه صورت گرفته، تطابق خوبی با نتایج کارهای قبلی دارد. نتایج بدست آمده از معیار دوران متوسط Novozhilov نشان‌دهنده آن است که بیشترین دوران راست­گرد مربوط به منطقه‌ای در جنوب ایران شامل ایستگاه‌های GLMT ,BABS ,JASC (3.113deg/Myr) می‌باشد. همچنین بیشترین میزان دوران چپ­گرد مربوط به منطقه‌ای در شمال ایران شامل ایستگاه‌های  MAVT ,BIAJ ,GRGN  (-2.509deg/Myr) است. ویژگی مهم بررسی معیار دوران متوسط Novozhilov روی پوسته زمین نسبت به بررسی این معیار در سیستم مختصات کارتزین، این است که نتایج بدست آمده روی پوسته بسیار نزدیک به نتایج مطالعات قبلی که روی دوران بلوک‌ها در مناطق مختلف ایران صورت گرفته، می‌باشد. دقت بدست آمده برای این معیار روی پوسته در اکثر مناطق قابل‌قبول می‌باشد.